Kaikoura: when dolphins cry

Vandaag is de grote dag; we gingen met dolfijnen zwemmen!! De meiden hebben de afgelopen maanden snorkelles gehad, het weer is goed, dus niks houdt ons tegen. We zijn op tijd bij de organisatie en na een kwartiertje mogen we de wetsuits aantrekken. Iedereen 2 laagjes om goed warm te blijven. Daarna volgt een erg grappig instructiefilmpje over hoe het wel en hoe het vooral niet moet. We zullen naar de dolfijnen toe varen. Als een groep is gaan we van de boot en moeten we naar de dolfijnen toe varen. Het is onze taak om hun te vermaken met rondjes zwemmen, duiken en geluidjes maken. Als de hoorn van de boot gaat moeten we terug zwemmen naar de boot en proberen we het een stukje verder nog een keer. Spannend!!!!
Met een bus gaan we naar de boot. Martien en Ties zullen kijken en foto''s maken. Na een kwartier varen wordt Femke, ondanks de reisziektepil, helemaal groen. Elke raakt helemaal in paniek van de hoodie en het wetsuit wat lekker strak zit. De hele groep is dus al in het water als wij erin kunnen. Na 2 tenen in het water te hebben gestoken besluiten de meiden dat het water echt te koud is. Dikke tranen! Na wat gesoebat maar alleen het water in gegaan. In de verte 1 dolfijn gezien, en dan gaat de hoorn... damn, iedereen de boot weer op. Daar zie ik Martien met zijn hoofd in een emmer. Ai!!!
Na een paar minuten mogen we weer in het water. Elke met enige dwang het water ingekregen, waar ze een paniekaanval krijgt door de kou en de spanning. Pfff... dan maar weer alleen op dolfijnenjacht en dit keer lukt het!!! Onbeschrijflijk hoe het is om op centimeters afstand van een dolfijn te zwemmen. Om samen een soort dansje op te voeren in het water (al zijn zij wel gracieus en ik verre van 😊). Ook bij de volgende 2 stops lukt het om met dolfijnen te zwemmen. Zo super super cool en zo jammer dat de rest van mijn gezin dit niet op deze manier heeft kunnen meemaken. Nu moeten we over een paar jaar weer terug 😀😀😀.